Twentse gastvrijheid

Brr wat was het koud vannacht. Of het nou echt zo was of puur aan mij heeft gelegen, ik weet het niet, maar ik werd daardoor al vroeg mijn bed uitgestuurd. Niets mis mee overigens, want zo kon ik mooi vroeg op pad. Gisteren was ik niet al te vroeg in Markelo aangekomen, waardoor ik niet veel tijd had om nog een rondje door het dorp te maken en dat wou ik vandaag zeker wel even doen. Ik had hoge verwachtingen van Markelo, omdat ik er altijd veel over gehoord had. Mijn moeder ging er in haar kindertijd altijd met mijn opa en oma camperen. Zelf was ik volgensmij nog nooit in Markelo geweest. Het blijkt dat ik al snel door het dorpje heen ben. Een paar winkeltjes en een aantal horeca bedrijven en dan ben je ook wel klaar. De omgeving is natuurlijk wel mooi, dat heb ik de laatste dagen steeds mogen ervaren. 

Zodra ik met de route van de dag begin kom ik er al snel achter dat dit een route wordt met relatief veel klimmen en dalen. Nooit gerealiseerd, dat het zo heuvelig kon zijn. En wanneer je dan ook nog verkeerd loopt en op het mountainbike parcour uitkomt, dan lijkt het even alsof je in de bergen zit.  Leuk zo'n route waar de route steeds her en der door paaltjes en stickers wordt aangeven, maar ja aan welke kant van de paal moet je dan langslopen? Weer terug bij het desbetreffende paaltje blijkt dat ik rechts ben gaan lopen, het mountainbike parcour op. Links is voor ruiters, tja geheel duidelijk dus. Doordat ik even moet kijken wat ik nu moet doen, valt mijn oog opeens op een tekst op de straatstenen, zo toepasselijk!

Uiteindelijk weer terug op de juiste route loop ik door naar Diepenheim, het kleinste stadje van Twente. Wanneer ik op een volgend kruispunt wederom even twijfel welke kan ik op moet wordt ik aangesproken door een oudere meneer, wanneer ik aangeef dat ik onderweg ben naar Diepenheim, zegt hij: '' oh je moet naar ' Stedeke'. Later blijkt dat dit echt een liefkozing is die de lokale bevolking aan de stad Diepenheim geeft.

De verdere route blijkt minder heuvelig, maar zeker verrassend. Onderweg loop ik door de landerijen, via de wijnvelden en " tolwegen" en wordt de Twenste gastvrijheid duidelijk met een mandje appels.

Diepenheim mag dan het kleinste stadje zijn, maar leuk is het er zeker. De stad heeft vele ateliers en  en is mede bekend door de vele havezaten. Ergens tijdens het voorbereiden van de route las ik  " Diepenheim is een sprookje van zichzelf" en nu begrijp ik deze tekst heel goed. Geamuseerd loop ik een ronde door het stadje en loop een aantal atteliers binnen. Leuk om al die creativiteit te zien en leuk om weer nieuwe ideeen op te doen voor op school. Onderweg ontdek ik dat Diepenheim ook nog een rozentuin heeft, dus wandel ik daar ook nog even naar toe ( moet immers kilometers maken). 

Vanaf Diepenheim blijkt het over met het zonnige weer. De regendruppels vallen rijkelijk naar beneden. Gelijk zie je de natuur veranderen en de vogels klinken vrolijker. Via het kasteel Weldam en prachtige paarden loop ik naar huis, zoals als ik mijn slaapplaatsen al begin te noemen. 

Vandaag gewandeld: 28,8 km( wat heb ik dan ongemerkt veel extra kilometers gemaakt in Diepenheim)

Totaal gewandeld: 254.8 km

Nog te gaan: 45.2 km