Wandeldag 12: Paasloo - Barrrios de Colina

De ochtend begint met een vrolijk schouwspel in de tuin. Twee spechten spelen er vrolijk op los of zou het vechten zijn. Het lijkt een zonnige dag te worden en dus besluit ik te zorgen dat ik echt vroeg vertrek. Dat lukt, want om 8:00 uur begin ik de dag richting Kalenberg. Al vrij snel wordt het warm en kan mijn vest uit. De zon is al vroeg fel. Het is ook nooit goed, maar ik heb eigenlijk niets te klagen als ik kijk naar de Spaanse temperaturen die al 27 graden Celsius aangeven. 

Het doel voor vandaag is Kalenberg, maar begin al vrij snel van de route af te wijken. Blijkbaar is het zo'n dag dat ik buiten de route wil lopen en opzoek ben naar het onbekende. 

Ik kijk naar het landschap en bedenk me dat dit best in het Spaanse beeld zou passen.

Hoewel ik in eerste instantie op echt bekend terrein zit kies ik toch zoveel mogelijk de andere paden. Ik loop via Witte Paarden ( paarden? Ik zie alleen maar witte koeien) naar Steenwijkerwold en vandaar richting Kalenberg. Alleen dan gebeurt het. Ik loop al de hele ochtend op de verharde weg en links van mij lijkt een mooi onverhard pad te liggen door de landerijen. Het wordt me niet echt duidelijk waar dit pad me heen gaat brengen, maar alsof het vanzelf gaat, lopen mijn voeten het pad op. Het pad blijkt inderdaad een leuk pad te zijn en voor Basse kom ik uit. Met ondertussen al bijna 15 kilometer op de teller, besef ik dan ook dat ik Kalenberg vandaag niet ga halen. 

Met behulp van de kaart ontdek ik een leuk smal weggetje richting de doorgaande weg naar Paasloo. Nooit geweten dat dit bestond. Het blijkt het domein te zijn van de Vlaamse gaaien, die er druk op los vliegen. Stiekem ben ik toch alert of het geen buizerds zijn.

Al een tijdje ben ik opzoek naar een mooie locatie om te lunchen. Bankjes zijn hier niet te vinden en ook een een geschikte plek voor mijn kleedje is er niet. Dan maar langs de doorgaande weg een koffie- en toilletstop nemen. En dan opeens een bordje links af met koffie to go over 500 meter. Nu ben ik benieuwd wie die 500 meter gemeten heeft, maar na ruim een kilometer sta ik bij de binnenhof bij een bijna leeg terras op een mooie locatie eerst voor de koffie en het toilet, maar ook daarna om op mijn kleedje net buiten de omheining van het restaurant te lunchen en wat te tekenen in mijn journal. 

Net te ver om foto's te nemen, aan de overkant van het water, is een gezinnetje druk aan het spelen. Pa blijft op de kant en de kinderen plonzen  in het water. Wie het zijn? Ze lijken me veel te groot voor ratten. Zouden het bever- of muskusratten zijn? Deze soorten proberen ze in dit gebied wel uit te roeien. 

In de loop van de middag ga ik weer verder. Ik besluit nu de kortste route te lopen, ookal is dit niet de meest inspirerende zo langs de weg. Na 26.3 km beëindig ik de dag.