Dag 1

Het is 7:30 uur wanneer de wekker gaat. Gelijk besef ik, dat vandaag mijn reis gaat beginnen. Met frisse moed start ik de dag op. Buiten begroeten de vogeltjes me vrolijk en het weer ziet er gunstig uit.  Tijdens het ontbijt probeer ik mijn reis te starten in de app van het reisprogramma, maar tot mijn frustratie blijkt de hele app niets meer te doen. Uiteindelijk is het al 11:00 uur als ik het uitendelijk voorelkaar heb. Toch is het uiteindelijk al 12:00 uur voordat ik daadwerkelijk vertrek. Noemen we dit uitstelgedrag? 

Ik begin mijn wandeling met een deel van het inspiratiepad. Ik kom mooie spreuken tegen die goed passen bij mijn leven en het lopen van dit pelgrimspad.

Na het inspiratiepad loop ik door naar Landgoed de Eese. Ik loop over het mooie landgoed en langs de paardenstallen en het kasteel. Vanaf dat punt besluit ik juist de paden te kiezen waarvan ik eigenlijk niet weet hoe ze lopen.  De eerste kilometers vallen me zwaar. Ik wil de kilometers vooruitkijken, maar het schiet niet op. Dan opeens moet ik hoesten. Een vreemde kuch volgt. Niet alleen ik vind de kuch vreemd, maar ook de buizerd die boven in de boom zit. Waarschijnlijk ziet hij me als bedrijging, want minutenlang blijft de buizerd boven mijn hoofd hangen. Een moment denk ik dat hij me gaat aanvallen, maar uiteindelijk vliegt hij toch weg. Wat wou de buizerd?  Misschien wou hij me ook wel een teken geven, een teken dat ik moet gaan genieten van de natuur en alles om me heen. 

Langzaam loop ik wat prettiger. Het is nog steeds droog, maar wel benauwd. Je voelt de naderende bui broeien. Op gevoel loop ik kilometer na kilometer en wanneer ik na 14 km besluit wat te gaan drinken blijk ik op mijn route naar Santiago van Saint-Jean-Pied-De Port  naar Arneguy gelopen. Bijzonder om te zien waar ik op dat moment loop en hoe mooi het daar is. 

Wanneer ik mijn koffie op heb wordt de lucht steeds dreigender. Niet lang daarna begint het te plenzen. Een plekje om te schuilen is er niet echt dus loop ik maar gewoon door. Ook de route is er niet mooier op geworden en lang loop ik langs het spoor. Opeens zie ik meerdere padden het fietspad oversteken, de berm in. Wat is de natuur toch mooi. Ik mag dan volledig verregend zijn en mijn benen voelen zwaar aan, maar met een goed gevoel voltooi ik uiteindelijk na 20 kilometer dag 1.