Wandeldag 31: Steenwijk - Santiago de Compostela

Zondagavond kwam ik in het donker thuis. Moe en een lichaam die volledig op is. Even twijfel ik of ik niet op de valreep nog een rustdag zal nemen. Er wordt ook regen voorspeld en met droog weer mijn reis beëindigen klinkt wel aantrekkelijk. Alleen dan is het maandag, ik word wakker en weet gelijk dat het vandaag een bijzonder dag zal worden. Het is de laatste dag van mijn reis. Vrij snel sta ik naast mijn bed en begin aan mijn ochtend ritueel. Koffie zetten, rondje tuin, de kussens buiten etc. Het is buiten prachtig weer, dus niets kan me tegenhouden om gewoon vandaag van start te gaan. Nou ja? Mijn lichaam, is behoorlijk stijfjes, maar daar denken we even niet aan.

Ik begin mijn ronde door richting Steenwijk te lopen. Onderweg kom ik langs paden waar ik veel gelopen heb. Alles lijkt anders vandaag, want vandaag is de laatste keer. Dat ik er echt wel veel vaker zal lopen, lijkt niet tot mij door te dringen, want vandaag is toch echt de laatste dag van mijn reis. Nog 25,5 km en ik ben in Santiago de Compostela. Ik neem afscheid van de kwakende kikkers in de oude bruine vieze sloot en blijf even stil staan bij de koeien die me iedere keer dat ik er langs liep zo trouw hebben begroet. Ik luister naar de vogels. Het is alsof ze het hoogte lied zingen om aan alle andere vogels te vertellen dat het de laatste dag is vandaag. 

Doordat ik moe ben en mijn lichaam pijn doet, wandel ik in een slakkentempo. Toch gaat het beter dan zondag. De euforie van de dag geeft me ergens toch vleugels.  Ik wandel door de stad en merk dat ik nog steeds dingen zie, waar je anders niet zo bewust van bent.  Na steenwijk loop ik door de landerijen, om uiteindelijk in "mijn bos" uit te komen.

De laatste kilometers kijk ik steeds vaker naar de app. Even kijken waar ik loop en hoe het er daar uitziet. Het moet toch een hele bijzonder ervaring zijn om echt die stad binnen te lopen. Het contrast met waar ik loop is groot. Daar de grote stad en het verkeer. Hier bomen en de vogels in een bos dat volledig uitgestorven lijkt te zijn.  Alleen met mijn gedachten en best een beetje emotioneel beleef ik de laatste vijf kilometers van de dag. Wanneer ik bij de heide ben aangekomen, die voorzichtig begint te bloeien, is het dan zover. Mijn reis is beëindigd, ik ben in Santiago de Compostela