Wandeldag 29: Kalenberg - Melide

Het is half zes wanneer de wekker gaat. Oei dat is toch wel vroeg zo in de vakantie en mijn leven voelt ook vanochtend weer stijf aan. Met de gedachten aan het eerst nog even wakker kunnen worden met een kopje koffie, stap ik toch maar uit bed. Het beloofd ook vandaag een zeer warme dag te worden, dus is vroeg beginnen wel zo slim.

Buiten wordt ik beloond met een prachtige rode lucht. Gisteravond heb ik de kaart bekeken en globaal drie routes uitgestippeld voor de laatste dagen. Vandaag ga ik richting Kalenberg.

Ik begin eraan gewend te raken dat mijn lichaam de eerste kilometers geen zin heeft, maar uiteindelijk verdwijnt de stijfheid. 

Ik geniet van de natuur. Ik ben nu een maand aan het wandelen en wat is er veel veranderd. De gewassen staan er nu veel groter bij, de kleine zwaantjes beginnen al vrij groot te worden, het zonnebloemenveld kleurt geel en ook de eerste lelies staan in bloei.

De weg naar Kalenberg is mooi en rustig en onderweg is er veel te zien. Alleen het laatste stuk is het moeilijk om er veilig te wandelen. De weg is heel smal, waardoor auto's elkaar moeilijk kunnen passeren en dan loop jij er ook nog.

Gisteravond heb ik er even bij stil gestaan, waar ik nu echt van geniet tijdens deze reis. Een pauze ergens in de natuur hoort daar zeker bij en helemaal als je weet dat er versgebakken broodjes in je rugzak zitten. 

Terug loop ik deels over het zelfde pad, maar dat is hier geen probleem. Waneer ik weer door Tuk loopt valt me het oog op dit bord. Het staat er echt al lang, maar nu zo toepasselijk.