Wandeldag 22: Havelte - Chozas de Abajo

Het is vrijdagochtend, wandeldag 22 van mijn reis naar Santiago en dag vier van de alternatieve Vierdaagse. Dus staat er ook vandaag weer een wandeling van 40 kilometer op het programma. Gelijk bij het opstaan weet ik dat het vandaag niet vanzelf zal gaan. Mijn benen hebben duidelijk tijd nodig om wakker te worden. Ik heb er voor vandaag voor gekozen om een ronde te maken door Kallenkote, Uffelte, Havelte, Darp, Onna, Zuidveen en Tuk. 

De dag begint zoals voorspeld regenachtig en ik ben wederom blij met mijn bananenoutfit. De buien zijn best pittig, maar omdat het eerst ook niet droog lijkt te worden ga ik toch maar dapper op pad. Onderweg is het rustig. Ik loop verder op het ritme van de regen richting Kallenkote. Langzaam klaart het wat op en de Ooievaars lijken me overal te begroeten. Op een gegeven moment tel ik er zeven op een stuk land.

Zodra het droog is doe ik mijn regenpak uit en loop via Uffelte naar Havelte. In Havelte kijk ik nog even rond. Ergens staat mij bij dat we hier vroeger veel heen gingen. Ergens bij een restaurant zou een grote speeltuin zijn. Ik zie geen aanknopingspunt, maar het kan natuurlijk ook prima zijn dat deze speeltuin er niet meer is. We hebben het tenslotten over dertig jaar geleden.  Ik zoek een plekje waar ik rustig mijn soep op kan warmen en geniet wederom van de lunch in de natuur. Toch blijkt een pauze niet de meest handige set. Nu ik ben gaan zitten merk ik pas goed dat mijn lichaam helemaal op is. Toch zal ik verder moeten, want hoe kom ik anders thuis? Ik ben ongeveer op de helft van de route, dus het inkorten van de route is ook geen optie meer. Ik ga dus maar weer rustig aan de wandel. En met rustig bedoel ik dan ook echt rustig, want het wordt steeds moeilijker om mijn ene been voor de andere been te zetten. Na 500 km is het dan toch zover, een blaar is op mijn teen verschenen. Echter, mijn rug is de grootste spelbreker en ik zoek een telefoonnummer van een taxi op. Moch ik echt niet verder kunnen, dan is dat altijd nog een optie. Toch weet ik eigenlijk ook best dat opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt. Dus spreek ik steeds weer met mezelf een volgend doel af. 2 kilometer, het volgende dorp etc. Langzaam kom ik steeds dichter bij huis en steeds dichter bij mijn doel van vandaag de 40 km. Hoewel ik ergens heel alleen mijn doel probeer te halen, zijn er onderweg genoeg toeschouwers. Een dik varken begint al vanaf ver te knorren, een muis steekt vlak voor mijn voeten over, een kikker springt snel opzij om mij er langs te laten en de vogels zingen " je bent er bijna, maar nog niet helemaal'. 

Uitendelijk is het net 21:30 uur geweest als ik na 42.1 km thuis kom. Volledig op, maar oh wat heb ik een voldaan gevoel. Ik heb het toch maar even gedaan. 4x 40 km. 

Zaterdag een rustdag en dan vanaf zondag weer etappes van rond de 25 km.