Wandeldag 10: Giethoorn - Ciruena

11 juli 2020 - Cirueña, Spanje

Vorige week zaterdag en zondag waren moeilijk. Het regende en het plezier van het wandelen was ver te zoeken. Ik liep puur te kijken naar de kilomters en vroeg me af waarom ik eigenlijk aan dit plan was begonnen. Het werd een moeten, bijna dwang en daardoor dreigde mijn wandeltocht ook zeker te mislukken. Maandag besloot ik een vervroegde rustdag te nemen. Een dag niets hoeven, een dag niet wandelen en bedenken wat ik nou eigenlijk echt wou. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat ik verder wil. Niet voor een ander, maar voor mezelf. Ik realiseerde me ook dat het anders moest. Ik miste de duidelijke plaatsen van bestemming. Dus ging ik aan de slag om voor mezelf toch een duidelijkere route uit te stippelen. Dinsdag ging ik opnieuw aan de wandel. Het was een redelijke droge dag en het wandelen gaf weer plezier. Woensdag, donderdag en vrijdag regende het bijna de hele dag, maar liep ik zoveel mogelijk tussen de druppen door richting de Spaanse wijnstad Logrono, terwijl het in Spanje gemiddeld genomen erg zonnig was bij een temperatuur van 26 graden Celsius. Regelmatig kijk ik even naar de mooie berguitzichten en wijnvelden. Het moet toch geweldig zijn om daar te lopen. ( een uitgebreider verslag van de dagen zal vast nog komen, immers wil ik mijn reisdagboek ook graag laten afdrukken)

20200713_09173820200713_091808

20200713_091929

20200713_092808

Zaterdagochtend schijnt de zon al vroeg. Ik geniet van mijn kopje koffie in de zon en mijn benen geven aan dat ze nog prima zitten. Nog een kopje koffie gaat er dan ook wel in. Tegen 10:00 uur is het dan toch echt tijd om de wandeldag te beginnen. Vandaag zal ik de 200 km grens passeren en loop ik richting Santo Damingo de La Calzada. Ik wil daar komen door richting Giethoorn te wandelen.  Het eerste stuk is bekend terrein. Je kunt merken dat het zaterdag is en dat de zon weer is gaan schijnen. Ik kom veel sportievelingen tegen. Het eerste deel is bekend terrein. Vanaf Steenwijk loop ik via een een voor mij onbekend pad langs het water en midden door de landerijen. Ik kijk naar de vele bootjes die er liggen. Ik krijg er een benauwend gevoel bij. Zo dicht liggen de bootjes tegen elkaar aan. Tegelijkertijd bedenk ik mij dat het toch wel een vrij gevoel moet geven als je er zo opuit kunt trekken in de natuur. 

20200711_12544820200711_13134820200711_14105520200711_13400620200711_125714

Ik kijk naar de lucht en zie dat het iets betrekt. Echt zorgen lijk ik me toch niet te hoeven maken. Het is al warm dus ik loop vrolijk verder in mijn T-shirtje. Het is echter van korte duur, want enkele minuten laten ben ik in een stortbui beland. Niet allen ik, maar ook andere wandelaars en fietsers lijken totaal verrast door deze bui en beschutting is er niet te vinden. Doordat ik geen regenkleding aan heb ben ik al snel volledig doorweekt. Gelukkig duurt de bui maar enkele minuten en klaart het meteen weer op alsof er nooit een bui is geweest. In mijn natte kloffie wandel ik vrolijk verder.  Ik loop via afgelegen paden, zandpaden met daar doorheen wat puin. Ik fantaeer er over waar het puin vandaan komt. Zou het afkomstig zijn van Spaanse ydillische huisjes? 

Vlak voordat ik Giethoorn binnenloop vind ik een fijn plekje om een langere pauze te nemen in de natuur. Wat fijn dat dat nu met dit mooie weer eindelijk eens kan. Hoewel ik tijdens mijn pauze, maar twee wandelaars zie, ben ik duidelijk niet alleen. De vogeltjes kwetteren gezellig om me heen. Ik lees wat en eet een broodje en na een uurtje wandel ik weer verder. 

Ik loop Giethoorn binnen. Ik had me laten vertellen dat het vrij rustig in Giethoorn zou zijn nu er geen Aziatische toeristen zijn, maar niets is minder waar. De bootjes lijken wel botsautootjes en de smalle straatjes en bruggetjes zijn nog steeds erg vol. Toch bijzonder hoe zo'n dorpje je een heel ander gevoel kan geven. Een gevoel of je echt heel ergens anders bent. Toch hoe sfeervol het dorp ook is, ik zou er niet aan moeten denken om er te wonen met zoveel jaarlijkse toeristen. Op alle brievenbussen zijn briefjes geplakt met Engelse teksten om tegen te gaan dat de brievenbussen als afvalemmer worden gebruikt. 

20200711_15311820200711_14503820200711_145701

20200711_152946

Na mijn bezoek aan Giethoorn loop ik weer langs het water en door de vele landerijen verder. Ik kijk naar de bordjes die aangeven dat ik moet oppassen voor overstekende koeien. Ook staan er borden die aangeven dat de weg ik afgsloten tussen 06:00 en 9:00 uur en 16:00 uur en 19:00 uur. Zou dat zijn om sluipverkeer tegen te gaan of zou dat juist zijn voor die overstekende koeien die naar de stal willen?

Mijn humeur is in opperbeste stemming en ik besluit om nog een mooi plekje te zoeken om even te genieten van alles om me heen. Uiteindelijk wordt het dan ook een lange dag en is het al bijna 19:00 uur als ik de etappe van deze dag na 25.6 km voltooi midden in de velden van Carmino Ciruena. Nog 554,9 km te gaan!

20200713_093406

Foto’s

4 Reacties

  1. Anja:
    13 juli 2020
    Ik vind je een heldin, terwijl je flink natgeregend was, tot je hemd toe drijfnat, gewoon doorlopen. Je komt er wel.
  2. Noos:
    13 juli 2020
    Dank je wel
  3. Theo:
    13 juli 2020
    Hoe voorkom je blaren, juist als je met aanhoudende regen te maken hebt? Wederom een levendige weergave van jouw indrukken tijdens het beoefenen van de sport van het wandelen. Met veel plezier en enthousiasme gelezen!
  4. Noos:
    13 juli 2020
    Ik ben er niet zo mee bezig. Ik zie vanzelf hoe het komt. Blijkbaar ben ik niet zo blaar gevoelig. Wel heb ik vorig jaar ondervonden dat goede sokken heel erg belangrijk zijn. Dus daar zorg ik nu ook voor. En ik probeer ook steeds voor droge sokken te zorgen al is dat soms lastig.